Dopamin - Sonu Gelmez

Aynalarda görüyordum hayal meyal aks'ini
Boşver geçen zamanı; hepsi birer aksilik.
ve ben kimim?.. ne işin var hayatımda
ne biçim bi insan bu bana bakan aynamda

yıkıl karşımdan, kuruş vermem aşkımdan
sıkıl akşamdan sakın gelme rüyama
çıkın kalbimden saygı duymam bir daha
tıkın beni karanlığa güneş doğmaz sabaha

uzak dur benden kirletme saf sevgimi
tuzak kur yine özletmem kendimi
ben yanında var olurdum yeniden dirilip
sen kanında pisliğinle sev başka birini

aşka geldin mi alçaklar zirvedeyken
senden önemli mi al çak lan bir çekiçle
bin bir çivi daha kalbe as hepsine resmini
zaten yıllar önce ben yazmıştım ismini.

sonu gelmez bu gidişlerin
anlamsız dirilişlerin yolu bilmez girer bu kalbe
dokunmadan atar tonlarca darbe

soru işaretleri kafamda binlerce neden
yok mu bunun bi çaresi yok oluyoz haybeden
sonu gelmez gidişlerin budur beni kahreden
kaç sihirbaz gördün söyle üzüntüyü kaybeden

gözyaşını silmeye yetmez ki hiç bi mendil
sana güvenmem için gerekli kaç kefil
bir safirdir gözlerinde belki de bu sefil
bir sihirdir belki de aşk denen şu zehir

şimdi sana ne gerek var söylesene hayatımda
hayatım demem ki sana benim kendi hayatım var
umrumda sanma ne yaptığın ne yapacakların
ne taptığın insanlar ne tapacakların

boşver hadi şimdi tekrar unut bütün sözlerimi
koş gel yine ateşinle serinlet cehennemimi
hoş gel yine kalbime ve sonra git yine
söz ver bu kez kendine, tutmazsın nafile