Birikti yine gözlerimde özlemin
Sana yazıyorum ya belki güler mavi gözlerin
Karşımda bir ölüm meleği, el kol bağlı beklerim
Kısmetim sende kalsın, sensiz duman altı halim
Vazgeç diyorsun ya öyle düşünmüyorsun beni
Nasıl bağladıysan böyle gelde artık çöz beni
Sıradan sanıyorsun belki ondan böyle tavır hakim
Ama yağmur altı gözlerim, kurumuyor sanki
Kolay sanıyorsun, uçurumda sallanıyor bedenim
Her mısrada dahada yakınsın o yüzden yazar ellerim
Benim dışımda herkes düşman sana inan sevdiğim
Her bir anın nefes gibi hayatımı beslerim
Artık herkes yabancı, herkes sıradan geliyor
Gece olunca hayallerin tek tek sıradan geliyor
Aydınlatamıyor artık hiç bir ışık bedenimi
Bende vazgeçtim artık açmıyorum perdeleri
Nakarat x2
Yok yok atın bedenimi şu közlere
Bu acımı dindirin
Hiç mi yok umudum şu mavi gözlere
Gülüşünü özledim