Ekinoks - Gri Kent

Buruk bir şehrin sahte kalabalığından günaydın. sokaklar ıssızken bile gürültü yankılandı beynimde. bu kentin grisini solurken uyandım; sigaram sarılı halde cebimde. gündüz başıboş ve bir o kadar da sorumsuz, etrafta tonla müziğe karşı somurtkan ve uykusuz. tüm derdi tasası saklı sırt çantasında; hayaliyse olmak bilmediği bir kasabanın yolcusu. umutsuzca bekleyişler, siyah dört duvar, amaçsızca birikmekte olan içimdeki korkular. bir demlik çay eşliğinde yazar, değme keyfine. sürekli gözü takılmakta gökyüzünün seyrine. duvarda asılı saat değil, zaman kavramı. bu şarkılarının tek derdi benimle, anladım. neden mi değişir her şey bilinmezken bu kentte? bilinçaltım bitik, en nihayetinde darmadağın. asırlardır sürüyorum asfaltın solundan akarcasına itiraf ederken tüm yalanları. zaten öldü ruhum doksanların sonunda. iki binlerin başında sürünüyorum, aynıyım.