Epifonem - Mutluluk En Güzel Seraptı

Dost bildiğim arkerpler hislerimi zehirledi
Kasvetin kervanında sırtlandım ömrün kederini
Gıybet kuşanan insanlara kalkandır sükunetim
Kin dolu bütün iblisler irademe hücum etti
Tu topraktan kalbim kuraklaşıyor gündengüne
Her zaman yalnız kalırdım hudutlarımın içinde
Gönlümün direği olmuştur hep huşu ve secde
İblis karartır mevsimlerimi doğmuyor hiç güneşte
Hayatın rüzgarında savrulan meçhul bi yaprağım
Kendi kaderini çizebilen aciz bi ressamım
Haset yaklaştığında benliğime saklı kalmalıyım
Zamanın kumlarında ecvede doğru yollanmalıyım
Mutluluk hayatımda gördüğüm en güzel seraptı
Boşa zaman tüketmedik emek sonucu ter aktı
Rapim beim tek sırdaşım beyaz satırlarımda saklı
Nevsimin pisliğini örten içimdeki zerre utançtı
Dost dediğin her kelimede birikmiş muamma
Geçen en güzel vakitlerim kasvet boyalı tablolarda
Bi çok kez uyuya kaldım gafletin kaldırımında
Mazim gömüldü artık her bi gecenin karanlığına
Geçmiş günlerimi arayan bir mumdum ve söndüm
Vede tüm iblisleri kalbimin karanlıklarına gömdüm
Yaşadığım bütün mevsimler hep kış olmuş bana
Belki bu ahvali anlatan bir iki satır sözdüm Bazen geriye dönüp hislerimin sırtını sıvazlardım
Yanlızlığa derman sigaramın katranıyla tıkandım
Geçmişin pervasız dertleriyle paslandı 17 yaşım
Elbet bir gün makbere uğurlanacak bu topraktan naaşım
Hayat maratonuna bende katıldım 16 mayıs günü
Yeni farkettim her basamakta bir mum söndürdüğümü
Çile çekip doğurdun beni hayatımın ilk kadını
bana Söyle nasıl çözücem kaderin kör düğümünü
bu çığlık vadisinde sükut etmeyi öğrendim ben
gün ışığında katliamdan saklanırdım ben güneşten
neden hep gerçekleri bir duman bertaraf eder
kalbime bir bir peri atadım ben o duruyor vekaleten
senin demokrasi dedeğin tecavüz kan ve gözyaşı
onca beyni köreltip belli ediyosun amacını
emperyalızm yüzünden milyon masum katledildi
gün gelicek sorulacak bu medeni vahşetih hesabı
senin adalet dediğin masum sırtalırdında mermi oldu
yaramazlık yaptı diyemi onca güneş birden soldu
o insanların düşlediği böyle kapece bir sonmuydu
vicdanınızdamı sızlamadı çaldınız sabilerin umudunu
kaderin hançeri sapladı kalbime o 12 aralık günü
allahım beni affetsin ama nasıl kabüllenirim öldüğünüzü
evet o an farketmiştim parlayan güneşimiz olduğunuzu
ne yalan söyleyim be birader özlüyorum o güzel yüzünüzü