Ersan Ersin - Müzeyyen Abla

Hazırlanırdı saki sofrası,
Eski dostlarla akşam sefası,
Fonda çalardı Müzeyyen Abla
Benzemez kimse sana.

Dertleşilirdi gece boyunca,
Gözler dolardı aşk kararınca,
Söylenilirdi hep bir ağızdan,
Batsın bu dünya.

Kırık dökük balıkçı meyhanemizde
Şarkılarla meşke dalardık. Çocukluk aşklarıydı belki bahane,
Maksadımız gönüller hoş olsun.

Mazide kaldı o güzel günler,
Masadan göçtü bir bir tüm dostlar.
Beyhude hüzünlenme gönlüm,
Anılarla geçti garip ömrüm.

Söyleyin geri döndüren var mı zamanı?
Ömrümüz geçti su gibi inceden.
Yalnızca bir nefes aldık derinden,
Geçtik dünyanın gamı kederinden...