Esin Afşar - O Pencere

Onu ilk gördüğümde bahardı
Küsmüş gibiydi sanki hayata
Pencereden öyle bakardı
Boş gözlerle dünyaya
Ölümü bekler gibi dalardı
Hayat ne kadar güzel oysa
Orada tek başına yaşardı
Eğer bu yaşamaksa
Çok küçüktüm ben o zaman
Anlamazdım nasıl insan
Küsebilirdi dünyaya
Umut neydi bilmezmiydi
Mutlu günlerini anardı
Kim bilir belkide arada
Bazende gizlice ağlardı
Kimse bakmadı sıradan
Yine bir gün sonbahardı
Baktım yoktu orada
Yaşlıydı sanki acılardı
Gözlerimden akan o anda
Çok küçüktüm ben ozman
Anlamadım nasıl insan
Ölebilirdi bir an
Acaba şimdi neredeydi..