Ömürden nefes çalarak ne kadar yaşarki insan
Her tarafım dört duvar gidecek yer olsada sorsak
Koyun kendini benim yerime ve cevaplayın mutlu
Olunur mu boş bi cep ve bi kac tane moral siken arkadasla
Yazmaya ilk başladıgımda gülüp geçmişti çevrem
Yıl 2009 c1 ile gelen huzuru anlamaz kimse
Onlar sen yapamazsın başlamadan bırak bu işi dedikce
Taktım kulaklığı ve dedimki beate biraz daha ses ver
Hayatımı adadım ulan öldüremesemde yaraladım
Siz mutluluğu parayla ben ise kagıt kalemle araladım
Üzüldüğüm tek bi nokta var o kadar laf ettiniz bana
Şurda dostuz bi geçmişimiz var diye amınıza koyamadım
Beni ne saatler anlar ne gökyüzü ne ay nede yıldız
Beni hep dilinizle vurdunuz lakin ne pes ettim nede yıldım
Oturdum bi sigara daha yaktım ve sonunda anladımki
Rap gönlümdeki tahttı ve ne bırakabildim nede yıktım
Tüm yaz tatilimi vermistim boktan bi mic için
Karı kızı bıraktım ugrastım hergün kayıt için
Kayıp içim benden giden huzuru bana rap verdi
Ben bu boka aşığım ve bırakmıcam diye hep derdim
Zaten çünkü her ihtiyacımı o karsıladı
Bazen beceremiyorum diyip kagıtları parcaladım
Ama yılmadım sız o sıcak yatagınızda zıbarırken ben
Elimde kalemle hergün dogan güneşi karsıladım
Bu garip cocugun rap için etmediği bi pesi vardı
Kesin artık.Durmadan beyni alıp geri sardım çünkü
Orda çığlık atan çocuklugumun sesi vardı
Yazdım dinleyenlerse beni deli sandı
Sevdiğimden yapıyordum dinlenmesemde koymadı
onbinlerce kagıt doldursam genede az der doymazdım
En kötü en zor günümde rap vardı sen söyle
Şimdi bırakıp gitmek kahpelik olmaz mı ?