Farazi V Kayra - Emekli Kahvesi

İnatla bitmeyen bütün yokuşların taa en başında, öyle mutlu yürüyorsun ki alkışlanır ayakta,
Elinde var birkaç lira, çevir avuçlarında, sokağa girmeden bir çay mermer avlularda,
Rengi atmış evlerin yarı açık camından şarkılar sızar bir rivayet anlatan,
Şarkı der ki bak bekleyince kimse gelmez, öyle maziyiz ki kimse görmez,
Kaldırımlar, altı katlı hanlar, önlerinde yevmiye bekleyen yorgun hamallar,
O dakika istedim heykelin dikilsin, heykelin dikilsin istedim sen ses etmedin, paydos,
Tüfeklerle vur balonlar, sokaklarda oynanan bütün küçük kumarlar,
Öyle kalabalık hem de yoksunuz ki her şekilde buluyoruz lüzumsuz teselli…
Ahh bir bilsen dilim dönse neler diyecem, en amiyane tabir hangisiyse onunla gelecem,
Bahane tüm bu gölgeler, belki bahane günler, inceden zamanı geldi utandığıma hak ver.
Atletin beyaz, cebinde çakmak, pantolonla gömlek aynı yerde sızmışın dün akşam, Kim bilir ne laflar aynı ses tonuyla, kim bilir kaçıncı kez? Yine de olsun,
Emekli kahvesinde tüm neşenle gez dolan, emekli kahvesinde on şakayla durma yaşlan
Ve varsa bul getir bir tane çözülmemiş bulmaca, bir nota, eski dilde su, unutma jargonu,
Aynı cepte, yirmi yıldır aynı cepte, lastik, asprin, tarak, pil ve toplu iğne
Hatırla sen de gördün elbet işte takma dişler, dün dününde kalmaz aslanım bugünü dişler,
Bana mı denk gelir? Ben mi görmek isterim? Her yokuş başında tanıdığım bu aynı sima,
Karışsın aklım elli yerden komaz yeminle, yeter ki sen devam et,
Bir yerlerde gülmeye…
Ahh bir bilsen dilim dönse neler diyecem, en amiyane tabir hangisiyse onunla gelecem,
Bahane tüm bu gölgeler, belki bahane günler, inceden zamanı geldi utandığıma hak ver.