Fecr-i Ati - Intro

Bu dünyay-ı azam ızdırap, ihtiyari kıyamet
Gelsin gün ve bitsin eziyetim boşalsın zimmetimde
Haddi aşan dert, Taşıyamaz bu ferd bu illet yetti gayrı
Vuslatım Letafet, Zilletin Yeter ..
Hey Dost !
Menfaati Bırak Yalın, Yarenimken Bir Kez
Söylenir Ya Herkes, Beleş Beyin Rol Kes
Sahtelik Perdesinde Rolüne Kapılan Onca Kerkelez
Şekil-A da Nefs, Anca Bu Kadar Olur Pes !
Bendi Sıvayın Kirle Pasla, Pekiştirin Bahtla
Kör Talihine İthafla Dini Suistimal Rafta
Kandırmaksa Körpeyi Çetrefilli Lafla
Rast Gelir Umarım Şu Mücrim Bir Zaman Vicdanla Dünyayı Sanarsın Yüce, Bilmezsin Cüceyle Cüce
Nasıl Bir Aynadan Bakarsın da Dersin Cüceye Deve
Merak Ettim Af Buyur, Kaç Katmanlı Mercektir O
Sana Bir Gözlük Hediye Etsin Bir Çocuk Gerçektir O



İnsan özler bazen kalbinde yer etmişleri. Bu yerini beğenmeyenler dahi olsa yine de vazgeçmez onları özlemekten.Kapalı kutuları açmak için uğraşmaya başladığınızda bir hayli canınızı sıkacaktır.Sabırla uğraşırsanız eğer ister istemez içindeki ne olursa olsun sizin için değer kazanacaktır.Açtığınızda gördüğünüz hoşunuza gitmese bile sizdeki anımsatmaları beyninizde yer eder.

Zamanı bükemediğiniz sürece beyne iz bırakmışları unutamazsınız. Unutmak diye bir tanım yoktur boşluğa bırakmak vardır.İlham denen kavram bu boşlukların içindeki ağıt seslerini duydukça gelir. İşte o zaman boşluğa bıraktıklarınızla yüzleşmek zorundasınız.Herkesten gizlersiniz ama kendinizden asla kaçamazsınız.
Zaten her beden bir dünya değil mi ?
Dünya çok küçük...