Feragat Faraza - Kaderin Çizgisi

Hicaz incilerinden, Isfahan'ın gülüne
Şîrin'in, şirin yüzü ile düştü Melike
Gecenin perdesinden şafakların tülüne
Kafdağı zirvesine bile düştü Melike
Buzulların göğsüne kor düşüren ibrişim
Benim şimdi Ferhat'tan bile daha zor işim
Alev almış kâlplerin duramadığı yerde
Sis indi ufuklara hasretin perde
Vuslatın rüyasını gördüm her seferde
Gözlerime çekilen mile düştü Melike
Sayamadım kaç kere gözlere çekildi mil
Yolculuk olur derler, düşte dökülen remil
Sahra'nın çöllerinde sanma ki çilem doldu
Sam yeline karıştı bir parladı bir soldu
Uzağımda belirdi yaklaşınca kayboldu
Serap oldu vahalar, hile düştü Melike

Gözden ıraksın diye sanma ki kâlpten de uzaksın
Her yılın tünelinden, isterse asır aksın
Ne serabın tutuldu ne yakamı bıraktın Sanma kızıl alev his bıraksın
Kaderin çizgisine ulaştım

Kaderin çizgisinden yol ulaştı Mısır'a
Hasretin geçmez günü el uzattı asıra
Gönül Mecnûn'a döndü Leylâ'nın ardı sıra
Fîzan'ın çöllerinden Nil'e düştü Melike
Akıl baştan uçsa da, asıl serap kalpte der
Yangındaki yüreği hangi zincir zapteder
Hıçkırık düğümünde seda bulmayan hece
Kirpiklere tutunan damla oldu sadece
Zamanın tüneline akıp giden kaç gece
Ayrılığın acısı dile düştü Melike
Yitik düşler şehrinde sence biter mi çilen
Bana hıçkırık yüklü bir ömürdür biçilen
Bir seda versen artık, işit melekler soyu
Sensiz geçen geceler zindandan daha koyu
Hicran asırlarından bana bir ömür boyu
Bestesiz bir soneyle çile düştü Melike