Ferman - Kolaysa Gül Karam

Kolaysa gül Karam,
Dil Yaram yasadiklarimiz...
Mazide kalan Günlerin tasidiklarini unut!
Gülüm kurumustur, Yerim sogumustur, Umut Sevenlerin...
Hadi sen Gidenlerin Hakkini ver Sevgilim...

Sana Hakkim haram nankör Yilan birdaha gelme!
Kapima baglamam, ugrasamam, kimseyi sevmem! Unut!
Gülüm kurumustur, Yerim sogumustur, Umut Sevenlerin...
Hadi sen Gidenlerin Hakkini ver Sevgilim...

Kac kere kirilir bir Kalp yada kim sana verebilir bir Can?
`Nefesimdin' benim icin hey Can, seni cok seven artik hercai...
Gurbet Vatanin gibi madem git, ben hep hasrettim zaten... Olsun...Vur beni! Yüregime Ders olsun lan yanmisim zaten...
Ey Istanbul sen anlat herseye sahit oldun,
Nankör degil mi bu Kul? Psikolojim Kafayi buldu,
Kocaman 23 Yilin sonunda kim bilir kac Mutluluk gelipte benim oldu? Benim mi?... Olmadi ki!

Mesela ulan hic bi Dogum Günümde, Elinde Kapinin önünde duran,
Kirmizi Ferrarinin Anahtari ile gelen bi Sevgilim yoktu...

Dedim ya kacti Mutluluk hep benden...
Tatli Su kurnaziymis...

Yok ya, Yanimda olsa kafiydi valla istemezdim tek bi Gül,
Ama bu ona batiyodu, Yerimde olmayi istemezdi tek bi Gün...