Frekans - İlkbahar İntiharları

ben sana kendimi veremem ki
gözlerin ruhumu arındırır
küçük velet şekerle
büyükse yeminle kandırılır.

aslında geçmiş kalmadı ki
sayfa açardım kalemim yok
ufacık bi an bu saptadığım
acım yok kendime sakladığım.

milyar insan içinde ,
bana mı ki kastın ey dünya
anım yok gülmeyip ağladığım
demek isterdim, ne bilirsin.

Artık keşkem kalmadı bitti
çabaladım ama yine battı gemi
ben! Faili aramayın her yerde
bilin! Her filmin bir sonu var.
Pişmanlık durağım olmuş
otobün tekeri bile patlak
yok benden bana çare dostum.
Yitip gidenlere çok iyi bak!

bir varmış yok olmuş diyip arkamdan ağlarsa
bilin hergün biri katildi bana ben çıktı şansıma.
Zaten bu dünyada 1 kez daha aşk bana zor gelir.


gözlerim kapandı sustum
düşündüm bembeyaz duvarları
nilüfer kokulu zamanları
evim ilkbahar intiharları.

ben kötü adama seçildim hayatta
bu senaryo belli oynadım bitti
ve alkışlar beni yine ağlattı
ama artık adları dualar oldu

karalama kağdı gibi kullanıldım
temize geçilen hep başkası oldu
benim her dakka düşündüğüm
bir aşkım vardı acaba nooldu?

yüzler sahte. bu yüzsüzler
benden yüz buldular anladım
ancak güvendim onlara her daim
her alim der: "babana bile güvenme"

yine yalnızlık bana hoşgeldin
her zamanki gibi boş gitme
beni al yanına ziyanım ol.
ateşlere bi de sen itme.