Furkan Tahsin Haçat - Sonbahar

V1

Yastığım kan ter içindeyken soğuk yorganım
Hayallerimi dikiş tutmaz bir bıçakla zorladı
Öyle bir yerdeyim ki gökyüzünden gelir konum
Ben çocuğu ölmüş babaya haber veren doktorum

Nakavt durum hayatla mağlup olduğum
İçinde bulunduğum durum bozuk durum
Bel bağladım fakat bu yolun sonu uçurum
Al çocuk hayallerimi uçurtma yapıp uçurun

Soğuk kaldırımlar ayaklarımı hisseden
Kaç kişiyle bölüşürüz bize ne kalır bu hisseden
Kurak bir dilden beklentimiz akdeniz kadar
Kaç megapiksel baktın bana her tarafım kan

Fosilleşmiş bir kötülük kıran kırana salgında
Baktığında herkes iyi çocuk aslında
Bulunmaz hint kumaşı kendini zanneder
Sakızdan çıkan dövme gibi yapıştırma karakterler

Tüm vücudum baştan aşağı senle dolmuşken
Damarlarımın her yerini sen kaplamışken
Bana sorsan ne kadarım yerim sende nerde
Yerim yok diye mi bilmem bu şehir soğuk her gece

Bir dilenciyim rahman''a açılan bi el
Duyuyor gibiyim sanki ne olursan ol gel
Yaratılanı seviyorsam yaratandan için
Helal senin için akıttığım her damla ter
V2

Sonbahar sahiplenmiş bütün huzurumu
İçimi ısıtan her ne varsa bilmiyorum doğru mu
Bu ellerim buğulu camlarla sevişirken
Sanki kürtaj yoluyla çekmiş almışlar umudumu

Sen bi nota ben enstrümental aşığı
Şekilden şekile sokarız istersen bu aşkı
Kemana bağlayıp derde sokarsan beni
Bi umut taksiminde kaybedersin kendini

Fuzuli bi dünya huzurluydunya
Dün yaptığın iyiliği bugün unutturdunya
Ahmak insanoğlu karşılık bekliyor hep
Cehenneme değil cennete girmek için sev

Dev aynasında görmüş hepsi kendini
Ne kadar aciz olduğunu duymamış hiçbiri
Her koyun kendi bacağından asılır sözünü
Yanlış anlayıp düşünmüş hepsi kendini

Hepsi kendimi yok dokunma git denir
İnsanın vicdanı ateş ahlakı demir
İşine gelmeyince akıllı delirir
Bunada adalet mülkün temelidir denilir

Çok mu ağır oldu topla hadi topluyosan
Bencilin tekisin hiç kendine sormuyosan
Asıl sen delisin aynayla konuşmuyosan
Tüm gerçeği duyarsın çünkü birtek aynadan