Gazapizm - Kafam Karışıyor

Kafam karışıyor düşününce fazla,
Yoksa ben de biliyorum bu şekilde böyle olmaz.
'Öyle olmaz, böyle olmaz, nasıl olacak?” deyip bunu yazıyorsak, beni rahat bırak anla.

Biz bu zamanları boşa harcadık ve hatta
Öndeki bi 10 seneye de kan sıçrattık kesin.
Neyse zaten böyle dinliyorlar onlar şarkıları
Bölmüyorlar.
Yalan kimya fizik.

Kafam karışıyor düşününce sorma bir şey.
Onlar için fazla cazipken karanlık, ben aydınlık aradım.
Belalıydı yalnızlık, el altından albüm satıp
En azından yaşadık..

Yoksul ve düşkünü anlatmaya yetmiyordu literatür!
Jargonu arabeskler ötelendi kime küfür bu haykırış ahmak?
Onlar senin olmamanı istiyorlar burda.
Olacak.

Çünkü içi boşaltıldı bütün kavramların.
Uyuştular en kuytu köşelerde vazgeçenler.
Sonra vücut buldu zihinlerde çaresizlik,
Bana bunu sorup durma yok bir çare belki de.

Neyse düşününce kafam karışacak, doruklara sevdalancaz
Bir gülüşe kancaz.
Sonra o çocuklar sokaklarda aç yatacak
Bir düşüne yancaz dinleyip de taşta.

Onlar dünya görüşünü kazansalar ne olur?
Yan sokakta torba, üst katında fuhuş!
Statüye tapmıyorlar yok cepte 1 kuruş,
Şu bardağı bi doldur da konuşuruz şunu.

Nasıl unutulcak bunlar?
Bu insanlar izdihamdan kopartırken ekmeğini lekeledi gururunu üzdü bizi.
O gün bugün küskün kimi en afilli hayatlara.
Ben de sustum ürkütmedim..
Fazla düşününce kafam karışacak benim,
Alacaklar yanımızdan en sevilen kardeşleri.
Bir şafak vaktinde silahları ateşlenir,
Üstümüze yağmur yağar, güzel günler düşlenir.

Sonra filizlenir ihanet yanı başımızda,
Bir bakmışız biz de su dökmüşüz yıllarca.
Hegomonyasından kurtulanlar travmanın,
Harcayacak ömrünü sevdikleri uğruna.

Sonra kapanacak tüm kapılar,
Yasaklanacak bu şarkılar ve üstümüze kalacak
Üste üstün alçaklar da bundan nemalanacak.
Özgürlük uzak, sevda dört duvara kazınacak.

Elbet hatırlanacak onlar hüznümüze ortak olup
Sonra yoktan varolacak sorun noldu?
Güzel insanların hepsi gitti şimdi yani
Kahır dolacak yolum, ağır olacak sonum.

Biz bunların böyle olmasını istemedik,
Mecbur kaldık ve kimse bizi dinlemedi.
Çünkü hayat zaten yeterince kasvetliydi.
Biz insanların kaçtığını önlerine getirdik ve
Geldik son sözüne gerçeğin.

Yalan dedim hepsi unut gitsin birden
'Pislik miyiz biz?” dedi sonra silah istedi!
Üstümüze düşmemişti o işlerin hiç biri ama gülsünler istedik biz.

Tutuklandık akabinde sebepsiz,
işte o gün ilk kez karışmıştı kafam ve 'olmaz böyle yok!” dedim.
'Bana böyle anlatmadın?” dedi koridorlar inledi.
'N'olur nolmaz dur” dedim.
Gitti…

İşte o gün bitti sevda.
Hiç bir pankart hiç bir zaman anlatmadı yaşananı asla.
Gözlerimde yazdan kışa aynı doğa.
Müzik değil acılardır evrensel olan!