Gökalp Baykal - Sessiz Oyun

Yine aynı salaş masalar, yine o yılmış adam
Bu oyun belki bir gün biter demiştik
Gözlerin şaşırtan, sözlerin yanıltan
Şarkılarda ses bulup hüzün veren o akşamlar
Sen çılgınca isterken
Ben çılgınca isterken
İki iyi dostu oynadık seninle
Her akşam beklemek ararsın diye öyle
Koşturmak her zil sesine kesilmiş nefesimle
Derinlere süzülürken dalıp dalıp gitmem
Unutulmuş bir düşe yeniden dönüşümden Sen çılgınca isterken
Ben çılgınca isterken
İki iyi dostu oynadık seninle
Bir ısıltıdır kıvranan bedeninde
Bir çağıltıdır titreşen o sesinde
Oysa sen ve ben gecikmiş bir mevsimi
Özledik, bekledik hep bos yere
Dokunmak sonra bir daha uçusan saçlarına
Kapının eşiğinde yorgun gün biterken
Fısıldamak kulağına bir daha ne zaman
Ve bu ilkyaz öncesi sığınmak sessizliğe