Hakan Serin - Gelmeyen Bahar

Aklımdan hiç çıkmıyordu geçmişteki şu yıllar
Stüdyo da oturmusum var önümde sayfalar
Beynimdeki düğümler çözüm nedir bilmedi
Sahi sizce adaletmi insanların ihaneti

Gecelerim anılarımı bir kağıda sirkeler
Ben hic unutmadım lakin gözledim birer birer
Bugün hava sıcak sehirde duygularım eser
Sahilde inmeyen kadehlerden eksik birseyler

Huzursuzluğun içinde kıvrandım yaralardan
İstanbulda huzur yok ve bu nasıl bir imtihan
Kararsız bir kalış bu belirsiz be dost düşman,
8 yaşından sonra görmedim elimden tutan

Ben uykulardan uyandım her gecenin bi vakti
Çığlıklarlaa , Gözyaşıylaa ,Kabuslaa
sabrı pes ettirmedim zararına her adım
Duygu coğrafyamda geriye sardı bendeki akım

O kadar sıkıldımki adım atmaktan
Her tarafta bir sahtelik noluyor baba
Fazlasıyla caldi benden önümdeki yarınlar
Ölümü bekleyen bi ihtiyar misali yasam var

Denizler , Limanlar bu dilin öyküsü
Çaresizce izlediğimse simsiyah gökyüzü Öne sürüldü mahallemde bu gencin bitkisi
Düstüm kaldım harabede yok bu kalbin bi fikri

İntihara kalkıştım da bazı şeyler engel oldu,
Zamansız vedalardan bu adam şair oldu
Beş altı yıl sokakta bu nefes zehir soldu
Hangi akrabam ve yakut hangi dost elimden tuttu

Çocukluğumu özledim ben bu yasam benlik değil
Saçlarımda beyazlıklar bu kalpte hüzün var
Aklım ermiyo bunlara 4 bir yanda sitem var
Bakma öyle sustuğuma içimi yedi çığlıklar

sol kolumdaki çizikler iz bıraktı geçmisten
bu beden bana küskün bense yarınlara
kosarken umutlara , takıldım tenhaya
düsündükçe savaş olur beyin dalar belaya

sokaklar bilir beni oldum sehrin gündemi
yasamak istiyom fakat tükeniyor günlerim
yeni bir sayfa cok zor hatri var bu dünlerin
şu aralar dilinden düşmüyom bu alemin

gerci artık bu halimden bende sizde yorulduk
bahar gelmek bilmedi ben kıslardan soğudum
hiç kalkmak istemiyorum daldığım bu uykudan
mahallemde bir cok insan yürüyor bu yolumdan