Haluk Özkan - Hasret Denen Kör Karanlık Kuyuya

Hasret denen kör karanlık kuyuya
Susuz kalmış güller gibi solmaya
Çıkmaz bir sokakta kara sevdaya
Tutuldum kaldımda gidemiyorum
Çıkmaz bir sokakta kara sevdaya gülüm
Tutuldum kaldımda gidemiyorum

Seni anlatabilmek seni
Namussuza, halden bilmeze
Kahpe yalana
Ard,arda kaç zemheri
Kurt uyur,kuş uyur,zindan uyurdu Dışarda gürül gürül akan bir dünya
Bir ben uyumadım
Kaç leylim bahar
Hasretinden prangalar eskittim

Vakti gelmeyince bülbül öter mi
Bülbülün konduğu dallar solar mı
Herkes sevdiğine böyle yapar mı gülüm
Sırrımı kimseye diyemiyorum

Kırıldı kollarım diyemiyorum gülüm
Sırrımı kimseye diyemiyorum.