Halvet-i Meşk - Sensizliğin Mevsimi

Ömür umuttan önce bitmeliydi oysa
Huzur kapıyı çekip gitmeden hislerimle beraber
Garipsemeyi bilir misin sen ? Ölüm göz yaşın kadar uzak
Uykusuzluk bitti derken başlar mutsuz uyanmak

Sensizliğin mevsiminde hazinler var benim için
Gönlümün derinlerinde hazineler var senin için
Malatyamda karla kaplı yol , sevdama koşan yok !
Hikayende mutlusun artık Halvet yaşamıyo

Düşüncesizce elvedanı üstüme alınmadım
Akrebin yelkovana aşık, fazla geç de kalmadın
İnançsızlık hastalığına , inadına , gururuna
Aşk denen şu illete sövdürtme çık da gel kadın

Samimi olmadı hiç olamıycak
Işığımı kaybettim bulamıycam Karışmayın beni yanlız bırakın
Bu gece gökyüzünü yorgan aldım
Güzel kokuna hasret kaldım
Sahteye bulanan gülücüklerle
Tam mutlu oldum derken
Sevdiğim kadın gidicek be !

Gitme.. Gecelerde tutan bi astım hastalığım var
İlacım sensin.. Nefes alamam.
Beni öldürmek mi istiyosun ? Gözlerini gözlerimden kaçırman yeter
Gitmene gerek yok..
Gitme.. İnsanlardan nefret ederim gitme..
Bu şehirde yaşıyamam kokun çarpar suratıma
İnsanlar bana sensizmişim gibi bakıp alay ederler
Kaldıramam , canıma kıyarım ,
GİTME..