Hamza Yetik - Hasan'ın Hikayesi

Üstümde bayramdan kalma eski püskü berem vardı
Hava soğuk,soba boğuk dize kadar beyaz vardı
Yolumu değiştirdim ayaklarım sanki buz tutardı
Çoraplarım yırtık,sökük ama gözüm hep karaydı
Epey bi sevinçliydim sokaklar saraydı
Caddede kartlarla oynardık İstanbul banaydı
Çocuk olsam da anlamıştım değer bulan paraydı
Bir yanım gülse de, diğer yanım yaraydı
Hissettim dönüp baktım bu Sarhoş Hasan'dı
Yıllardır barakasında kimsesiz tek yaşardı
Barakaya geldiğimde oğlu gibi sarardı
Balık tava rakı yapıp bana dertle yanardı
Günden güne sevdim onu o en yakın dostumdu
İnsanlar korkar ondan o bu yüzden mutsuzdu
Zamanla her sırrımı ona anlatır olmuştum
Tanıdıkça anlamıştım insanlar hep ruhsuzdu
Yırtıktı elbisesi alnı geniş,yüzü ak
Korkusuz delikanlı 50'sinde muallak
Benim yaşım 7-8 42 yaş küçülmüştü
Hikayesini öğrenince sanki 10 yaş büyümüştüm…
Nakarat:
Güldüğünde sanki çiçek açardı
Gözleriyle umut saçardı
İnsanlar hep ona yabancı
Geldiğinde koşup kaçardı…
İnsanlığı unutmuş herkes
Siyahın içinde ak kalandı
Paranın peşinde koşar herkes
Anladım Dünya yalandı… Yavaştan havalar iyice ısınmıştı Sultangazi çiçek açtı..
Hasan artık mutluydu toparlanmak tek amaçtı
Kaybettiği aileyi benle sanki kazanmıştı
Karısını,çocuğunu olanları unutacaktı
Söz verdi! Alkolü tamamen bırakacaktı
Sözünde duruyordu da gerçekten başaracaktı
Bilye dolu torbam vardı ona hediye etmiştim
Kim bilir o torba tek hatıram kalacaktı
Evden haber geldi babam dedi ”Gitme vakti”
Yaşadığım sokakları terketmenin vakti geldi
İçim yanıyordu…Ağlamıştım abi!
Hasan tepkisizdi buz tuttu sanki..
İki hafta olmuştu bi kez bile gülmemiştim
Gülüyordum bugün çünkü mahalleme gidecektim
Annem komşudaydı kulübeye yönelmiştim
”Hasaaan” dedim ama kimse cevap vermemişti
Öğrendim Hasan ölmüş atlamış bi arabaya
Kulübede not bulunmuş bu sözlerim Hamza'ya
”Benim vaktim doldu verdiğin o bilyelerin
Karyolanın altında al sakın unutma”
Nakarat:
Güldüğünde sanki çiçek açardı
Gözleriyle umut saçardı
İnsanlar hep ona yabancı
Geldiğinde koşup kaçardı…
İnsanlığı unutmuş herkes
Siyahın içinde ak kalandı
Paranın peşinde koşar herkes
Anladım Dünya yalandı…