Son sözlerin söylerken; aklımdan gidersin sen,
Yalnızlığın altında kaybolup erirsin sen,
Pişman olmuş kalbinle öfkeni bastırırken
Kuytu bir boşlukta ölümü beklersin sen
Geriye kalan bir tek yalnızlığın
Şimdi sessiz, uzak diyarların
Bilsen ne boş, ne çok hataların
Kalbin ağlar, susmaz pişmanlığın
Bir tek dostun var şimdi uzaklarda bekler seni
Kimsesiz ve sessiz usulca dinler seni
Vakitsiz çekip gitsen de
Dönersin bir şekilde kim bilir o gün gibi
Eskiden buralarda gülüşen çocukların
Parlak mavi gözlerinde neden görünmezsin
Çok uzak diyarlarda özlemsizlerdensin sen
Yalnızlığa gömülüp de terk edilenlerdensin
Bir tek dostun var şimdi uzaklarda bekler seni
Kimsesiz ve sessiz usulca dinler seni
Vakitsiz çekip gitsen de
Dönersin bir şekilde kim bilir o gün gibi
Ağlarken köşelerde sessizliği seçersin sen
Yanından geçer hayat oturur izlersin sen
Kirletilmiş gölgelerde görünenlerdensin sen
Bir başına çaresiz yok olup kaybolurken
Geriye kalan bir tek yalnızlığın
Şimdi sessiz, uzak diyarların
Bilsen ne boş, ne çok hataların
Kalbin ağlar, susmaz pişmanlığın
Bir tek dostun var şimdi uzaklarda bekler seni
Kimsesiz ve sessiz usulca dinler seni
Vakitsiz çekip gitsen de
Dönersin bir şekilde kim bilir o gün gibi