Haylaz - Anestezi

Boş tenekeden haddiden fazla bir boş ses çıkıyor kafam şişti
Defolup git hayatımdan şeytan unuttum dediklerime içtim
Günahım boynuna kimsenin ahını almadım alnımdaki kara bahtım bu
Rabbimden korkmayan insanlara insanlık dersi

Bu anlattığım her şey, ağladığım gerçek
Hey sen de mi ben gibi kahpeler ugruna gözyaşı döktün erkek?
Kaybetme umudunu sen rabbim adilce hesabını görcek
Delikanlı adamların en güzel kıyafetidir bence bi gömlek

Herkese yakışmaz öyle birader, delikanlı adamları seyret
Görmüş geçirmiş herkesi görmek sana en güzel örnek olacak elbet
Üstündeki gömlegi delecek kalleş, vuracak sırttan, akacak bir kan
Zamanı gelecek bir gün düşecekti yüzün sıra onda ve gülecek şeytan

Atılan zarlar, hayatına oynanmış bi kumar masasından
Bazen Rus ruletine döner ekran, şansıma, bahtıma ne çıkarsa
Korkaklar yol aldı çoktan, sayılı cesaretini toplayan
Fani olduğunu unutuyor onlar, oynamıyor ki be bizimle korkan

Ölümü tatmadan uyanmak zor, kendini kandırma boş yere
Biz bu sokakları çok gittik geldik, sırayı bıraktık veletlere
Çok zıvana düşürdük köşelerine, bu şehir kazan oldu ve biz kepçe
Hani biz söz var ya her yerde geçer, umuda vurulmaz anne kelepçe

Bu müziğimi dinlemeden kötülersen, müziğimi arabesk diye nitelersen
Bi köşede şarkılarımı dinlerken, görünürsen ki şaşırmayacağım
Ama anlamadan dinleme beni sakın hey dinlemeden anlama
Bir anestezi gibi geliyor bu müziğim bana
Kendimi dinleyip merhaba derim sabahlara

Sesimi duyan bi çok insana derdimi paylaşmak bana gurur verir
Derdimi anlayanlar insanlarla dolar taşar anne bu huzur gemim
Durup derinlere daldıgım vakit, ağır gelir bana çayın de mi?
Unutup giden herkesin ardından yazılan şarkılarıma sanat denir

Aklına ne gelir bilmem beni dinledikçe, üzülen de var gülende baba
Sosyetelerin anlıcagı dilde konusmayı beceremedik, kaldık sınıfta
Bize not verenler aslında, hayatın tozuna karışmadan ezbere konuşanlar
Boş konuşanlar, onlar akbabalardı baba

Kaldır kafanı bi bak sağa sola, kim kaldı ki evlat gercekten
Yanlışı dogruyu ögrendikce hayat sana gülmeyi ögreticek
Üzdügün insanları unutupta üzüldügün insanlara gidicen
Gün üzüldüğün insanlara gülücen, üzdüğün insanlar sana gülecek

Dedim ya erkek, buralarda adalet kulların insafı
Tek başına tuzakları gecemessin, her babayiğidin deil harcı
Kimsesiz kalınca sokaklarda inan gölgen bile sana karşı
Düşenin dostunu arıyom yıllardır, bakmadığım bi cebim kaldı

Anlayan anladı beni, anlamayan yine havladı durdu uzaklardan
Yüreğin varsa eğer ses ver, yoksa hemen bas git buralardan
Bu müzik hayata yenik düşenlerin, biz gibilerin masasında çalar
Bize eşlik eden bütün insanların hep sol yanında kurşun yaraları var

Bu kadar söz, bu kadar dert, bu kadar ne yaşadın Haylaz der dinleyenlerim
He rşeyim ortada eskiden beri gözlerimde kan
Bi cehenneme döndü bu dünyam, ille de niye diye sorcaksan
Yanlış insan ve yanlış zaman, yanlış insan için yalnız adam lan