Haylaz - Yalnız Adam

geçip giden bu ömrü şarkılarla geçirdim
bitirdi özlem aldı benden en sonuunda benliği
ve yıllar önce birini sevdim nedense sevmedi
ben adına yazdım her satır onun derinden izleriydi

güzeldi gözleri vuruldum aşka çok garipti
gördüğüm güzel bir kızdı son görüş bu son gidişti
ağır gelen bi sevgi çöktü sanki çığ gibiydi
olmuyor sabahlarım gecemle sanki küs gibiydim

olurda dinliyorsan anlaman gerek beni
gecem sabahla birleşirken harcıyordu bedenimi
düşünce gözlerim ben uykusuzca gecelerin
içinde buldum ansızın bu düşündükçe kendimi

kimsesizdi düşlerim hayallerimde yalnız artık
aşk adına hiç bi insan aşk için bakışmamıştı
bakınca içimi titreten bakışlarıyla yandım
ilk görüşte bağlanıp bu son görüşte ağlamıştım

onunla cennet heryer alışmıştı kalbim
oysa cehennem gibiydi yokluğunda gördüğüm bu yer
çiçekler açmaz oldu akmaz oldu bak nehirler
ay bile küsüp darıldı çıkmaz oldu gecelere

gelmez oldu beklenen bu böyledir be zaten
hep hayal kurarsın onla o farklı düşleyen
diğerlerinden önemsizdi belki son bulan hayaler
bir rüzgar esti savurup aşkı çaldı sonra yel

nasıl bir sevgi bu nasıl bir aşk
o şimdi başkasında bense başkalaştım oysa ağlamaktan
satırlarım teselli vermiyor bak inanki bak
ve ben bi ömrü harcadım yazarken aşkı sayfalarda

yaşarken öldüğüm sokaklarımda yoksun
aşk bi panzehirse razıyım bu damarlarıma dolsun yokluğun zehir misali kalbe doldu sanki
ölüme doğdu güneş bugün bianda yok oldu

kalıntılar var aşka dair gözlerimde
bazı günlerim var hayaliyle yüzleşirdim saatlerce
usulca aktı gözyaşım derin düşüncelerle
boğuldum bu okyanus misali en derinlerinde

garip bir aşk hikayesiydi tıpkı bir film misali
çaldı tüm yarınları bak anne yok mecalim
ve mutlu son denen bu sahne filmlerden ibaretti
bildiğim bişey bu ayrılık merasimiydi

çok erken oldu sanki anlamıyorum artık
anlatırsa gökyüzüm benim bugün bu aşk için kararsın
yanılmıyorsam artıl el gibiydi gördü belki
tanımamazlıktan gelip bian bu yolunu değiştirdi

garip bi çelişkiydi bi anlık dedim ve geçtim
hiç bigün çıkarmadım bu güneşe buzlu kalbimi
kapandı defterin açılmaz aşka sonkez
ayrılırsa mutluluk bigün seninde yüzün gülmez

ağlayışların gözünden eksik olmaz hiç birgün
bugün onunla mutlusun fakat yarınların bilinmez halde
gözünde yaş görürsem durup biraz düşün
bırakta öyle kalsın artık gereksizdi geri dönüş

ve gereksizdi öldürüş odamda sigara söndürüşlerim
dumanlı bir gülüş ve sonra can çekişlerim
benimledir her akşamın sonunda aynı dertlerim
bu sevgi bitmeliydi canıma fazlasıyla yettin

karıştı günlerim ve karmaşık hislerim
tükendi bedenim adeta ve adına ayrılık dedim
bu kalbe en üyük cezaydı sanki terkediş
ben hergünümde YALNIZ ADAMI oynamaktan acizim