Hayri Küçükdeniz - Ney Ki İnler

Ney ki inler taa derinden, derdini şekvâ eder

Öyle efrûzdur ki, eşki hicrini ifşâ eder

Ayrı düştüm Sevgilimden, kim bilir ki halimi
Derdime ağlayanlardan, kime sorsam yârimi

Dilhûn ile söyleşirim, gayrısın bilmez dilim
Dertsize dert anlatılmaz, sevgidir benim yolum

Ayrı düşen vatanından, hiç olur mu bahtiyâr
Yâr ile kavuşmanın, hep başı sonu intizâr

Her mekânı dost edindim, inledim durdum hemân
Huylusuyla huysuzuyla, ülfet ettim her zaman

Her kişi zannına göre, Yâr göründü de bana
Sırrıma bigâne düştü, Yâre gönlümden yana

Ne âhım sırrımdan uzak, ne de sırrım âhımdan
Göz kulak lazım bana, inleyecek feryâdımdan

Can bedenden gizli midir, çek nikâbını dilin
Göz gerek görmeyene, âmâya verilmez izin

Ateş-i aşk şûlesidir, dertli neyin nevâsı
Kimde yoksa yok olsun, bendeki aşkın hevâsı
Yırttı nikâbı hicrin, didârı vuslat göründü
Ayine-i Sevgili de aşktı; elbet göründü

Mest oluşu ol kişinin, aşkının feyzindendir
Neydeki bu hoş nevâ, bil ki aşk ateşindendir

Hem zehir hem panzehir, hem Yâr idi hem bahtiyâr
Böyle âşıkı kim gördü, inler iken âh-u zâr

Leylâ Mecnûn bestesini, dinle neyden zâhidim
Pürhûn olan sahrâya sor, bil ki benim şâhidim

İle yoktur müşteri, kulaktan gayrı şüphesiz
Bize yol gösterenler, hem garip hem kimsesiz

Bırak gamlı günlerimiz, uzadıkça uzasın
Ayrılıkla yanan gönle, var mı aşkın kazâsın

Korkumuz yoktur bizim, günler geçip gitse ne gam
Dostla yârenlik dururken, gayrı gamlanmak haram

Suya kanar mı balık, üftâde olanda aşka
Âb-ı vasl'a doyulmaz, muhabbet deryası başka

Anlamaz kâmil halinden, adı üzerinde ham
Sözü kesmek gerektir aşkta, son nokta vesselâm.