İntibah - Kibir

Ölürken ruhu ecelden dök kan damlarsa sabahlara,
Her akşam bir melankoli ve duygularımı kanatsalar.
Geç kaldın, acele et, işe yaramadı zamanlaman,
Uyku tutmadı gözümü yine, dalıp gitmiştim tavanlara.
İçim dışım keneftir, hedefim benim erektir,
İnsanlarda aradığımız bir tek özellik şereftir.
Kâbusa gerek yok çünkü namusu kendime yer ettim,
Havlayan birkaç köpektir, melek değil şerefsiz.
Siyah peçeli Azrail geldi canımı istedi ve
Düşmanlaşan o paçavralar açtı ağzını kükredi.
Beni koruyan o meleğinse takma adı Sare'dir,
O kahpe tene gülümsemek her bir derde çaredir.
Bu dünya denen o illete kapılmanın cezası,
Mutsuzlukla sınanırsa eğer yırtamazsın kezası.
Yerine geçsin bu günahımsa ikindi'nin kazası,
O kadar günahkâr varken neydi kulun hatası? Boşluklarda volta atan bembeyaz bir sekmeyiz,
O kadar cahil kitleyiz mi haksızlıktan bezmeyiz.
Fakirlikten diz çöker yine de sitem etmeyiz biz,
Baştaki hükümet gibi de insanlarımızı ezmeyiz.
Siyasete girmek istemesem de sabır taşım çatladı,
Haksızlığı izlemekten beynimin içi patladı.
Atatürk'e ihanet bu ülkeyi ikiye katladı,
Sayın Cumhurbaşkanı Vatana hançer sapladı.
G*tüne kıl bile oldunuz lan birkaç şebek maymunun,
Adam demek hakarettir evet küfürden say bunu.
Köpekliğini at bir kenara milletine az saygı duy,
Bunlar ülkeye insan değil anca vatan basuru.
Kuşlar uzak benden ve yerin dibinde talihim,
Üç beş koyun sürüsüyle battı gitti tarihim.
Ülkem beladan uzak dursun işitmediler şahidim,
Sen bir enik köpeğiysen o piyon da sahibin.