İntizam-ı Kelam - Yitiremedim Yıllarımı

Üzgünüm,samimi gelmedin bugün
sanırım ayrılık kapında ağlamaklı yüz ve son hüzün
kimim ben,diyip sorgularsın hayatını
irdelersin bulgulardan sonuca varma yollarını
zordayım,karara varmalıydım
nihayetinde bazı dostlarımla buzlarım erimez
sade ben olmalıydım diyip gözümden yok olursan anlarım
beni kalpsiz mi sandın
kaderin en basit cilvesiydin
ben değişsemde aynı kalma yoluna gittin iyi de oldu yani
aynı kısır döngülerde turlamaktan bıkkınım
zati sen karara varmasaydın ben susardım ani
koptu fırtınam bu girdabın sürükletir beni kıyılara
vursalarda sarsılırmıyım
önce sendeler sonra yerimi almalıymışım
yıllarımdan haftalar gider alışmalıymışım

Bazen duramaz bu ne fırtınalar
kopsam bir avuç beni fırtına sar
girdapların olsun ölümder gerçek seni durduracak biri var
onu ben bilirim,bana sormak hiç aklından geçmez
yeniden duysam ne olur,bir üzülsem bin ah işitsem derdim ben
feryadım olanlara düşmanlık beslemedim duymuyor pişmanlık
dost görüneni sanma ki sadıktır
bana söyle sana kim olduğunu söyliyeyim
bari yüzünü görmiyeyim,hadi git bitir de geleyim
zamanlarımdan geçen ay
bugün haftalar olsa da yılları yitiremedim(yitiremedim yıllarımı)

İcazet,gösterirsen kârlı çıkarsın
bu kıssalardan hisse çıksa anlatırım bil hassa
işin ehli ol ve idrak eyle bunu müstesna yönünden
incelersen yine de hoş edayla gel
aşikârım,alevin beni nası yaksın
kor düşer içime seni de alev alsın
tezim yoktur yarından ve senin yanına varmadan
söyle kalp huzura düşmeden nasıl da nefes alsın
istilayı başlatır bu hücreler
teslim olmak istemem rehin kaldı ruh bedende,çıkmak istemez
hazırım buna herşeye gücüm yeter mi bilemem ama bu son sefer
yani zaman geçen haftalardan ibaret
peki yıllar,söyle bu mudur adalet
bildiğim bir hakikat var ve ben cayamam
içimden sana düşen tek şeydir metanet