İsmail - Gelişin Var Ya

Zulümler sığmazken bile sözlere yaşlar akıyordu masum yüzlere
Ümitler bitince hemen bizlere Âmine Hatun'dan gelişin var ya
Babanı görmedin bir gün başında ne sırlar gizliydi kalem kaşında
Annen de göçünce altı yaşında sokakta boynunu büküşün var ya
****
Babalar kızına zulüm yaparken üzerine kum dağları kaparken
Mekke'li müşrikler puta taparken Allah birdir deyip gelişin var ya
Gönül umman oldu söyle anama ben sana diyemem gönül kanama
Sevgili evladın Fatıma anama tebessümle dönüp gülüşün var ya
****
Bulut gölge yapar nurlu yüzüne kumda görünmeyen ayak izine
Hasan'la Hüseyin'i alıp dizine kuzularım diye öpüşün var ya
Kimseye vurmazdın sille tekmeyi meslek edinmiştin yokluk çekmeyi
Hele yetimlerle azıcık ekmeği mübarek elinle bölüşün var ya
****
Çöllerden Taif'e yürüdün yaya müşriklerin kalbi kararmış kaya Parmağı kaldırıp gökteki aya ortadan ikiye bölüşün var ya
Yetişemedik senin biz bu anına hayranım sultanım şeref şanına
Cibril-i Emin'le Hak divanına yedi kat göklere çıkışın var ya
****
Ayırdılar seni Mekke yurdundan Allah emin kıldı çölün kurdundan
Ebubekir ile dağlar ardından nurlu Medine'ye girişin var ya
Kurbanım diline seni övenin bize gel dediler bütün sevenin
Hane-i Eyyub'ta çöken devenin asayla üstünden inişin var ya
****
Uhud meydanında komut verilmiş kılıçlar çekilip yaylar gerilmiş
Pehlivanın biri şehit verilmiş Hamza'nın başına gelişin var ya
Ne çetin olmuştu Hendek savaşı karnına bağladın üç tane taşı
Günlerce yemeyip ekmeği aşı hisseni ashaba verişin var ya
****
Kuru ekmek oldu ömrünce aşın öylece tükendi altmış üç yaşın
Ayşe'nin bağrına yaslayıp başın ümmetim diyerek gidişin var ya