Kafi Sb - Ağlama

Kalbim hastalıklı ciğerlerim simsiyah.
Saçları güneş kokar kirpikleri simli yar.
Kim olduğu bende saklı diğerlerinin ismi var.
Zedelendim desem yeridir her yerimde bir ziyan.

Özür dilerim bunca zaman sizleri kırdım.
Ben nereden bileyim insanları ben gibi sanırdım.
Dışarıdan suskunum içim lunaparktır.
Aslında çevremle en ortak yanım farklı.

Tam kalabalığım derken insanlar veda eder.
Bir monotonluk alır başını böyle devam eder.
Ağlama aslında kederlerimiz armağan.
Anlamam neden sürekli muhtacız metanete.

Ne öbür taraf ne de bu taraf için çabam var.
Artık umudum yok beni benden çalandan.
Hayatımda ilk defa dün öğüt verdim babama.
Artık adımlarım belli ben hatalar yapamam.

Nakarat:

Önce sen anlat mutluluk nasıl bir hisdi?
Bence farklıyız biz aynı yolda ayrı izdik.
Günde bir paket senin kokundan dumanlanıp,
Sis içinde is gibiydim pis içinde pislik.
Kendimi unuttuğum yerde kendini bul.
Güllere bürünmüş şeytan dikenleri bu.
Ayaklı mezarım ben örtün üstüme kum.
Ne kalanlarım ne de gidenlerim memnun.

İstanbul gibi kalbimin en tenha kentisin.
Zifiri aydınlıklarda hiç bulamıyorum kendimi.
Elinin tersiyle kendine doğru çekmedin.
Tutup kolumdan düşürdün ya çelme at kaldır beni.

12 mevsim 4 aydır bekliyorum hakkımı.
Artık bardaktan şişeye dolup taştı sabrımız.
Ayrılığın ev sahibi öde şimdi kiranı.
Gökyüzü kadar yakın toprak kadar uzağız.

Bir or*spu tanıtır dünyanın kaç kucak olduğunu.
Senden önce kızların s*kebildiğini bilmiyordum.
Aşkın sularında yanıp ateşinde boğulduk.
Bizden anca iki yanlış bir yalnızlık olurdu.

Nakarat:

Önce sen anlat mutluluk nasıl bir hisdi?
Bence farklıyız biz aynı yolda ayrı izdik.
Günde bir paket senin kokundan dumanlanıp,
Sis içinde is gibiydim pis içinde pislik.