Kallavi İbda - Garip

İnsanlar fazla garip anne ben anlamıyorum
Yetim kalan bir çocuğu tekmelerken sızlamıyo mu?
Yürekleri, kimse neden bundan söz etmedi
Ben mazlumu savunmaktan gram dahi pes etmedim.
Yarıda kalan umutlar var içimde saklanan
Zengin-Fakir diye ayırt edenide hiç anlamam
nlar bizler sizler hepimiz bir avunç insan
Aynı yolun yolcusuyuz sonumuz bir avuç toprak
Bak bu düşmanlık niyedir?
Kaybedince kıymet anlaşılsın diye mi ?
Bak bu saçmalıklar niyedir?
Dğruyu bulunca utanılsın diye mi?
Kaç çocuk hayal kurar olmicanı bilirken
Gözleri ışıl ışıl ama kıymeti bilinmez
Sigramın dumanıyla kırışırken hayaller
Aklıma bir anı gelir geçmişten.

Yorulma yılma devam et çocuk
Hayallerin sana bir nefes gibi yakınken
Korkma geç olmadan adım at çocuk
Karanlığın aydınlığa dönmüşken.(2x)

Donuk bakar gözlerim, annemin o sözleri
Aklıma gelirken özledim
Bu yolda bi söz verip. Korkmadan yılmadan adım atmak istedim
Gizlemedim, susmadım sözlerimden hislenip.
Yolu yarıla baştan,
Ne hayır gelir başkasından ne aşktan
Ne bu dünyadan ne yaştan
Geride kalır anılar ve burukluğun başlar
Bu suskunluğum aşka bu yüreğim başka
Bi başka..

Garip lan aşktır Garip olan insan
Aşk dediğin aynı duygu her lisanda
Sokakta evsiz olan çcuğa sr bakalım
Söylesin hangi duygu kalmış bir insanda
Sebepsiz bi rüzgar karşıdan esip gelir
Bi mumu söndürür yangını körükleyip
Garip değil mi aslında her duygu böyledir
Zayıf olan yıkılırken güçlü olan alevlenir.



Yorulma yılma devam et çocuk
Hayallerin sana bir nefes gibi yakınken
Korkma geç olmadan adım at çocuk
Karanlığın aydınlığa dönmüşken.(2x)