omuzlarımda bir sızı var aşkı kalpte yaşat
omuzlarım bütün kederi acı kalır aşktan
yandığım günlerden ev yaptım baştan
ben hakkımı alamadım yeşil gozunde şanstan
kaç yaşındayım ben bu yerden kaçmak icin
kaç ykoma gecirdim kaç mustafa kovalasın
yazmak içimden gelmesede yarattı kul nefsini
fon dip ettim mutluluğu aşmadı ki mevsimi
yakıyor içimi! renksiz kurşun kalemim
elim yandı çektim dostluk eşit senedin
kaygılar var içimde kaynayan kızgın ateşte
kahramanlarım vardı ben buyuyunce
çekip gitti hepsi düşlerim de ben
azılı katilim düşündüğümde sen
neden içim karadır sorduğımda hep
zemheri ayında sokakta bir başına sonuc tek!