Kerrar - Bu Kez Sevinçten

Bir gece vakti... İlham perileri bile beni terk etti
Bir çift kelimesi cellâdım oldu, damarıma zehrini zerk etti
Kanım çekildi, takat bırakmadı ve ölüme beş kala gözümde yaş
Ömürde başka bi' meselem yok gibi tuttum yine seni dert ettim
Anıları çöpe atıp, üstüne benzin döktüm ve ateşe verdim ben
Kapıları sürgüledim, hadi git artık; misâfirim ya da her kimsen
Hayâllerim vardı, "büyüyünce babam gibi olucam" derdim ben
Yardımlarınızı istemiyorum.! Yalnız bırakın derdimle
Belki de faili benimdir hep; değerini bilemedim hiçbi' şeyin
Doğru bi' adam olamadım hiçbi' zaman, dilde yalanlar silsilesi
Kin biledi kalemi, kelâmdan okları heybeme yükledim, hoşçakalın.!
Meçhûle giden yola çıkıyorum artık bavula umutları istif edip
'Deli' demeyin bana, kırık bi' dalda bu kırık kanatla kaldım ben
Kâlp ne kadar yara alsa da gâlip çıktım hayatla harbimden
Yabancılar beni yabancılar, ama yancılarım bana 'aşkım' der
Kader, tüm anıları bohçana doldur; kalan ne varsa al git be.!

Gölgesi üzerime düştü
Ve ben yeni gün gibi güneşimi buldum
Gözlerim ağlar, BU KEZ SEVİNÇTEN…