Kırıka - İspirtocu Saim

Yıllarca dumanı sımsıcak tatlı
Samsun cigaraydın dudaklarımda
Malboro bulunca Samsun'u attım
İzmaritim şimdi kaldırımda

O tatlı sevdası bir nehir gibi
Durmadan dolaştı damarlarımda
Sürükledi o sevda nehiri beni
İçi sızlatan kaldırımlarda

Eskiden üşürdüm evin içinde
Isınmak bilmezdim yorgan altında
Şimdi sokaklardayım unuttum üşümeyi
Sevgiyi de bıraktım sıcak odalarda
Her zaman Allah'tan şunu diledim
Son nefeste bir gülüş bahşetsin bana
Hayatta ilk defa ölürken gülmüş
İspirtocu Saim desinler bana

Taşlarda soğuk yüz toprakta kar var
Hava çok kararmış ıssız sokakalar
Heykel gibi sakin uyumuş Saim
Elinde bir mektup göğsünde resim

Heykel gibi sakin uyumuş Saim
Son defa o gülüş dudaklarında