Korkmaz - Kabuslar

Hayatın ateşinde badire pişir, biraz dövüş biraz kafiye işim,
Ölürüm kendimi canice deşip ama yaşıyorsam sırf validem için,
Hayatım, her saniye ritim, anlatamam hiç cahile,
Bilip onu unutmak falan değil niyetim. Rap mi? Sadece keyif diyelim.

Çözüme törpü vurup yokuşa sürmek işim, göz ile gördü bunu,
Rhyme ile çarpıp sözüne böldü; İnsilah ölmedi, özüne döndü.
Kızım sızım sızım sızlan, kızıp kızıp kıskanma,
Yazın kışın ıskarta, Efo bana bi beat ısmarla.

Her günüm ayrı bi dert benim, her derdim sana ders niteliği taşırken
Fazla da kaşınma çünkü tavrım sana çok ters gelir.
Korkmaz ruhunu alır, yerden yere vurur aklın kalır,
Bi elimde kalbin, bi elimde kanın; beni çok sevmiyorsan buna alış.

Liseydi, kötüydüm, yanımda biri vardı. O öldü, sadece hayali diri kaldı,
Bi gece rüyama geldi ve 'bitir artık” dedi, bense yaşamak için izin aldım,
Yine de bi şeylerin hala izi kaldı. Hani ben ağlayıp dururdum o dönemde,
Kısaca depresif bi çocuktum o dönemler, yok sinir krizleri yok ölenler.

Elimde kan, gözümde har, bi derdim var, gecemde kabuslar,
Bitmeyen kabuslar, bitmeyen kabuslar, bitmeyen kabuslar.
Yorgunum oğlum, yadırgama beni. Biraz ego sahibi olduğum doğru,
Her şeye rağmen bi hatam yok benim, tam 9 senedir koştuğum yol bu,
Tabi keyfine rap tabi keyfine(!) Üsküdar Zeynep Kamil yokuşu,
Kadıköy'de bi tek b**i keyfine. Bugünüm, saçma bi geçmişin sonucu.

Bi tarifi yok, bi kez halimi sormadı. Dost dedik, yoksun yani bi kolpasın,
Kendimle verdiğim harbimin sonları. Çıplak ayaklarım, kar-tipi yolum,
Adımı ağzına alma, sen kendine güven. Bana lazım değil hiç diplere düşen,
Ben kalkıp taş gibi müzik yaparım, sana ise sadece dinlemek düşer.

Korkunun tek sebebi bilmemek. Misal; karanlıkta kara karıncalar,
Sen cesur musun? Hadi karar ver, nasıl göz altlarımdaki karaltılar?
Aman şöyle dursun değil mi metanet falan, kulağını deler şu bağırtılar,
Ben tüm kilitlerimi parçaladım tamam, gerek kalmadı bi anahtara.

Bi sinir, bi hüzün basar; paranoya, stres kafamdalar,
Üstüne herkesi bıktırdım, bitsin demiyorum bari azalsalar,
Çok yordu beni bu savaşmak artık, her şey geçer mi zamanla?
Belki geçer gider diyorum, o da olmuyor. Ben zamana bırakıyorum , zaman bana.

Elimde kan, gözümde har, bi derdim var, gecemde kabuslar,
Bitmeyen kabuslar, bitmeyen kabuslar, bitmeyen kabuslar.