Kual - Veda 3

Biraz kül ve biraz duman hayalimse solmadan.
Umutlarıma bağlı kadın aşk kaçarmı durmadan.
Gecelerin tekrarı bu can bedenden çıkmadan.
Nefsim aşka yenik düşer gurur hali perişan.
Susma anlat derdini gel gönlümün bu bahçesi.
Biriktirdiğim nefretimden yarattım bu şairi.
Hayallerimi yazdığım kağıt intihardan meyilli.
Ben anlattım çünki sende güzelliğinden perçemi.
Kağıt kalem mükellef ve hayatımın kabusu.
Gurur ister aşk ve sende hayatın bi tablosu.
Ben sıcaklığın kızıllığı güneş kadar edepli.
Mahşer kadar kalabalık ve içten içe kenetli.
Gözlerimin elasında kaybolan bir yeşil var.
Çocukluğumun hatırası yollarında koşturan.
Melodilerin çehresinden ciğerlerime son duman.
Hayalimin bu perdesinden gülmek ister sonradan.


Aşkını saklama diyemem ben tabi.
kalır ama bilemem gel diyemem hani. Zor, yüreğini koy hadi gel gidelim.
Sana gelemez tabi yollara düşerim.


Hayat bir kedinin pençesiydi ,(belliydi) ölmesinden serçenin.
Kül tablamda biriktirdim , görmesinde sensizim.
Mesafelerce özleminden , bi ruh kadar sessizim.
Ben düşünmekten kafayı yedim , yaşam kadar eşsizim.
söylerim ve susar sanat , herşey içinde gizlidir.
Denizlerden taşar sevdam , gözlerimden bellidir .
Hayatın bu zorbalığı , sen ufkunda sedası.
Ve o an gelir durmak ister, ömrümün bu selası.
Umutların batan güneşi , ben hayallere resti çektim.
Çünki hayat gülmek ister , bilincimde şuura tepkim.
Notalardan bir ülke yaptım , sen içinde prensesi.
Masal'larıma terkedildim , prensindim sersefil.
Sen yoksan hayat bomboş , ellerimde gül ve diken.
Cennetin bi bahçesinden , kollarıma düşmeden .
Ben hayatımı anlattım , hayatım ve sende iken.
Güzelliğinde kaybolur bu , aşkın adı sen ve ben.