Kubilay Karça - Duman

Kor kor yanıyo bu içimdeki kalp
Sana çiçek açan dünya bana
Kaktüs oldu bak
Basıp geçiyosun üzerime acımıyo ya
Benim dikenlerim bitek sana batmıyo yâr

Bugün aradım taradım gene de yek
Kapalı kapılar ardı hep
Paçama dekte pisliğe
Bulanmışken hevesle
Çöken o gecenin kasvetiyle
Yürüyorum siren sesiyle
Bir iki dakka dur da dinle
Açıklamama izin ver

İçip içip bu gecede dağıtırım
Kendime anlatırdım
Yalancı masalları
Kafamda tasarladım
Bu sonu şaşırmadım
Yinede azarladım
Boş yere duyguları

Sevgi saygı yitirdik
Bugün aynı değil nefretin
Benim aynı gecelerimle
Geçti senelerim hep
Kalbe düşüyo arada dert
Küsüyo kendi kendine
Artık taviz veremem
Doydum kalktım şükür be

Gönlüm seni kandırıyolar gitme sen onlara
Düştüm ben kaldırmazlar üstüme üstüme yağdı karlar
Üşüyorum be bitti baharlar kafam duman
halim harap
Gelip hadi kurtar beni buralardan ay
Kor kor yanıyo bu içimdeki kalp
Sana çiçek açan dünya bana
Kaktüs oldu bak
Basıp geçiyosun üzerime acımıyo ya
Benim dikenlerim bitek sana batmıyo yâr

Sazımı sözümü bildim hep
Karanlığıma yazdım hep
Geçer gönlüm üzülme
Üzülme başka mevsime
Bugünde halim keyfim yok
Benim istemesemde sorun çok
Sensiz bi şehir yok
Sensiz benim evim yok

Yazıp yazıp yeniden karalarım
Kendime zararım
Kesindi kararım
Seni görmez gözüm bi daha dedim de yalandı
Yeminle yalandı
Sevgilim yalandı

Sağıma soluma çatarak hep
Başımı belaya sokarak hep
Yaşıyosam da şansa be
Gülüm her gün aynı mesele
Zaman aynı geçmez herkese
Bana bitmez günler geceler
Sana mutlu saatler
Bana boktan geceler

Gönlüm seni kandırıyolar gitme sen onlara
Düştüm ben kaldırmazlar üstüme üstüme yağdı karlar
Üşüyorum be bitti baharlar kafam duman
halim harap
Gelip hadi kurtar beni buralardan ay