Levent Yüksel - Son İstanbul'da

Yine mevsim yürüyor sonbahara
Geçip gitti yaz, kış bahane
Bu ev, bu avlu, terkedilmiş bu bahçe
Neydi, geldi ne hale

Yanar batar ya gün Kanlıca çamlarında
Ben hisarlarda üzgün senin hicranlarında
Ah çaresizlik yakamda, elveda hatıramla
Hasrete alışmışken bu dönüş nereden çıktı
Dokunma, bana yeniden dokunma
Dokunma, ağlarım utandırma
Dokunma kırklı yaşlardayım
Son İstanbul'da