Leyla Yıldırım - Dinle Neyden

Dinle Ney'den, nasıl hikâyet eder?
Ayrılıklardan şikâyet eder:
Koptuğumdan beri kamışlıkdan ben,
Ağlar kadın erkek inleyişimden.
İsterim hasretle doğranmış yürek:
Derdimi dökeyim feryat ederek.
Aslından kopup da ayrı kalanlar,
Gene o kavuşma gününü arar.
Her mecliste geldim ben ah-ü zâra,
Eş oldum, bedbahta ve bahtiyara
Her biri sandı ki bana olur yâr,
Lakin aramadı bende ne sır var?
Sırrım, feryadımdan değildir uzak.
O nuru yok sanır lâkin göz kulak,
Gizli değildir can tene, ten cana,
Canı görmek için izin yok sana.
Yel değil, ateştir bu Ney'in sesi,
Kimde bu ateş yok ise vah ona.
Aşkın ateşidir ki Ney'e düştü,
Aşkın coşmasıdır ki meye düştü.
Yardan ayrılanın ney gönül sesi,
Perdemizi yırttı Onun perdesi.
Ney gibi panzehir var mıdır söyle,
Hem uygun, hem düşkün, kim gördü söyle?
Ney kanlarla dolu yolları söyler.
Ney, Mecnun aşkını hikâye eyler.
Bu aklı kim anlar bihuştan gayri?
Dile mahrem mi kulaktan gayrı?
Günler gam içinde vakitsiz soldu,
Günler yanışların yoldaşı oldu.
Sen varsın, günlerim ne gam, gittiyse,
Sen kal, temizlikte eşi yok kimse.
Balıktan gayrisi suyuna kandı,
Nasipsizin günü gecikip yandı
Pişkinin halini hiç anlar mı ham?
Söz kısa gerektir imdi vesselâm…”

Bişnev in ney çün hikâyet mîkoned
Ez cüdâyihâ şikâyet mîkoned
K'ez neyistân tâ merâ bubrîde end
Ez nefîrem merd ü zen nâlîde end
Sîne hâhem şerha şerha ez firâk
Tâ bigûyem şerh-i derd-i iştiyâk
Herkesî kû dûr mand ez asl-ı hîş
Bâz cûyed rûzgâr-ı vasl-ı hîş

Men beher cem'iyyet nâlân şodem
Cüft-i bedhâlân u hoşhâlân şodem
Herkesî ez zann-ı hod şod yâr-i men
Vez derûnî men necüst esrâr-ı men

Sırr-ı men ez nâle-i men dûr nîst
Lîk çeşm ü gûşrâ ân nûr nîst
Ten zi cân u cân zi ten mestûr nîst
Lîk kesrâ dîd-i cân destûr nîst

Âteşest in bang-i nây u nîst bâd
Her ki in âteş nedâred nîst bâd
Âteş-i ışkest k'ender ney fütâd
Cûşîş-i ışkest k'ender mey fütâd

Ney harîfî her ki ez yâr-i bürîd
Perdehâyeş perdehâ-yi mâ derîd
Hemçü ney zehrî vü tiryâkî ki dîd
Hemçü ney demsâz u müştâkî ki dîd

Ney hadîs-i râh-ı pürhûn mîkoned
Kıssahâ-yı ışk-ı Mecnûn mîkoned
Mahrem-i in hûş cüz bîhûş nîst
Mer zebanrâ müşterî cüz gûş nîst

Der gam-ı mâ rûzhâ bîgâh şod
Rûzhâ bâ sûzhâ hemrâh şod
Rûzhâ ger reft gû rev bâk nîst
Tû bemân ey ân ki çün tu pâk nîst

Her ki cüz mâhî zi âbeş sîr şod
Her ki bîrûzist rûzeş dîr şod
Der neyâbed hâl-i puhte hîç hâm
Pes sühan kûtâh bâyed vesselâm