Lost Soul - Mezarımdaki Ruhları Yak

Her tarafta savaş var, günlerim oldu bana dar
Her zaman döner bakar, bu kalpte yaşlı bir çocuk yaşar
Söner mumlar, etraf karanlık yaklaşır tüm ruhlar
İçime esen bir rüzgar gibi kaderin ağır sillesi kâr
Göz bebeklerim, göz göletlerim canlı birer bomba
Patlar elimde, hüzün kokuyor kirpiklerimdeki bu kir
İçime sindi, ölüm yalnızlık kokar
Yağmur damlaları kalbimin derinlerinde savaş açar
Gökyüzünü göremiyorum, koyu bir karanlık
İçimdeki çocuktan kopar sessiz bir çığlık
Zaman dediğin boş beleş geçen kuru bir kalabalık
Benim bahtım yok ki olmaz bende kolpalık
Zaman ilaç dediler yuttum bir baktım etrafa
Sağda solda caka atıyor ikizlerim bak hele hala
Yaşamamak başkadır, ölmek ise bambaşka
Solar yüzümdeki gamzelerim eskide kaldı mutluluğum ya


Giden ben, gelen sen, ölen ben, doğan sen
Gidicem geriden, hep öpen yine sen
Mezarımdaki ruhları yakan sen
Lost kayboldu, hadi bul beni yen

Düşün, kollarımdaki derin kesiklerimin sebebi bir hiç
Yeni bedenime beni içime çekecek tenekeden adamların hepsi piç
Yarama takana bakana yanana aparkata kafana yakana kick
Kack ko, sustu bak, kafana çak, beklerim gözlerim renkli bak
Herkesin derdi aşk, ben başka coğrafyada ölen çocuk
Baba paraları şişirmiş karınlarını ve beyinleri yozlaşmış
Adressiz bir kurşuna denk gelmiş velet, gözleri boncuk
Yabani bir amaç uğruna, bilinçsiz öldürmeye zorlanmış kopuk
Yolcusu ruh olan geminin rotasında kendimi buluverdim
Kendimi ararken dalgalar arasında kaldım çaresiz amansız
Sol yanımda hasret akar ayrılığa çıkan bir yoldum
Bir küfür savurup ta sustum baktım ölüyordum zamansız
Ağlamalarım, karanlıklarda parlayan yıldızların ölüsüydü
Sevmelerim, derbeder eden yüreğimdeki hayatın büyüsüydü
Küsmüştü, ellerimde büzülmüştü küçücüktü gözlerim gibi
Ve omuzlarımda katip yazar dururdu ürpertirdi bizi


Giden ben, gelen sen, ölen ben, doğan sen
Gidicem geriden, hep öpen yine sen
Mezarımdaki ruhları yakan sen
Lost kayboldu, hadi bul beni yen
Lost kayboldu, hadi bul beni yen