Mega - Tekrar Üzül

Kalbin kırıldı mı yeterince? Bitti mi dökeceğin sahte gözyaşları?
Hayattan bıktın mı yeterince? Bitti mi kalbinin zamansız sıkışması?
İntiharı denedin mi yeterince? Bitti mi beni gördüğün rüyalar?
Hiçbirisi yetmedi biliyor musun? Hiçbir şey bitmedi baştan başla tekrar üzül

Hayat!! Vurdu yine beklemediğim anda
Bu satırlarda olmasa yok beni anlayan
Zaman denen kavramı yok etti akbabalar
Ölmemi beklemeden geçti bir anda saldırıya

O, güç olmasa dayanamazdım asla
Toparlanamazdım belki bırakırdım kendimi O'ndan sonra Bu hastalığın yok sebebi, rüyalarımda dolanan serçe kalbime konma
Ben gideyim yavaştan emanet kalsın eserlerim, ben bu rüyada çıkıştan önceki sonda

Geçmiş bende renkli değil hep siyah beyaz
Hatırladığım her şeyde sen varsın ama hepsinde simsiyah
Bir leke gibisin hatıralarda, sanki her yerdesin ama hissetmiyorum varlığını
Karanlık bir sabah gibisin, aydınlık görmemiş bir güneş gibi

Bugün düştüm yine kendi çizdiğim piramitten
Ne çektim ben hayatta senin zamansız işgalinden
Her satırım derin anlam içeriyor her parça bir final
Satırlarım kafamda oluşup geçti kağıtlara bu sırda MegA mimariden