Mehmet Çetin - Hesap

Dünyaya tek bağım bir çürük lehim
İki satır vehim, iki yıkık him
Bir gümüş tabakam bir de tespihim
Hesabın içinden çıkamıyorum.

Kiralık tebessüm görece süs'müş
Bana bol geliyor, takamıyorum
Zannedersin ruhum cismime küsmüş
Yanıyor aynalar, bakamıyorum

Düşküne kem bakan gözlerde cebir
'Ben” diye başlayan cümlede kibir
Hangi yana dönsem sonunda kabir
Var diye bulanık akamıyorum


Deseler; üç kuruş ömrün nisabı
Neyimle öderim, hangi hesabı?
Yedek yok değişem kirli esbabı
Yırtılacak diye yıkamıyorum