Mehmet Toksoy - Araf

Bugün fazla doluyum, zaten sizde anlamıyorsunuz ki
Artık huzur denen fahişeyi de sallamıyorum ne yapayım ?
Sanki her yanımdan öldüğümü de hissediyorum al git
Eğer İstediğiniz buysa bende kalmadı lan sevgi !
Unut gitsin Mehmet zaten hiçbir zaman sevilmedin
Sevilsende sırtından hep hançerleri yedin
Herkes başkasından yarım kalmış, asla bunu görmedin
Öldürdüğün ihaneti hiçbir zaman gömmedin !
Küçükken çok güzel şeyler zannederdim aşkı
Fakat büyüdükçe anladım ki palavraymış aslı
Pes etmedim yoruldum siz devam edin tatlım
Yada pes ettim bil, rahat bırak gözyaşlarım aksın…
Ölüp, diril sonra tekrar ölüp diril !
Böyle sürer hayatın sen anlamadığın için
Sana bir sır vereyim, boşa koşma hayat bana kefil
Senin bildiğin tüm şiirlerde sadakatin sefil…
Bir gün mutlu olduğumda sizden hesap soracağım tek tek !
Umut aç bir çocuğun gözlerinde yarım kalan ekmek
Size ağır gelir, yollarıma bir bardak su serpmek
Sayenizde öğrendiğim tek şey kaybetmek…
Gidin, bende zaten beklemiyorum artık
İnandığım ne varsa ben üç kuruşa sattım
Sigaraydı hayat, bana izmariti kaldı
Aşka dair her şarkımı yazdığıma pişmanım…

(Klarnet solo)
Yirmilerde çok öldüm ben anlatmama değmez
Liman yoksa kalbinde hiç gemiler de gelmez
Gönlüm cesetlerle doldu gitti artık gücüm yetmez
Helal olsun hakkım sizde helal edin son kez…
Yarattığınız şaheserle gurur duyun hepiniz !
Sizde bi damla su sevgi, bende koskocaman deniz
Kime son dediysem olmadı hiç olmadılar temiz
Adam olanlar zaten bedel öder hemde sessiz…
Hep aynı saçmalık giderken hepsi ‘'Farklısın'' dedi
‘'Hiç unutmayacağım, bende adın her zaman saklı'' dedi
Bakıyorum da hepsi, şimdi unutmuştur sözleri
Ben gidenlerin aylarca boş yollarını gözledim…
Olur elbet, bende dönüp geçmişime gülerim
Bir kızım olur ve ona hayat çalmamayı öğretirim
Sizde gidip pişmanlığı duvarlara söyleyin
Ben artık ölüp bu diyardan gitsem bile görmeyin…
Yalan dudaklarda aşk arayan sizdiniz hiç gücenmeyin
En büyük hatam, ‘'Seviyorum'' diyene güvenmekti
Üzülmekten yorgun bu suratım bir gün güler belki
Sanmıyorum, artık ölüp dirilsem de düzelmez ki…
Artık gitme vakti geldi, aklım ermedi yine
Hanginize gelmedim ki, gel dediğinde
Gitmeyi bilmeyenler hiç gelmesinler…
Sevmeyi bilmeyenler de, sevmesinler !