Mehmet Toksoy - Güneş Batarken

Güzel gözlerinden sarkan aşkı anlatamam belki,
Gurur savaş bekler iken saklanamaz sevgi !
İmkansıza gülüp geçer saçma sapan derdim
Bekledim, hep arkama bakmayanda benim…
Tutsak etme sevgini, sonsuzluğa koşsun
Varlığında kayıp aşk, yokluğunda komşum
Yüreğimden kopardığımı doldurduğuma koydum !
Verilmeyen cevaplarını sorduğuma yordum
Herşeyim yitip gider, birgün öyle bakarken
Hiçbir ölü kaybettiği anlayamaz yaşarken !
Şafak vakti geldi şimdi, sende güneş batarken
Savaşmak mı gördüğün, mutluluğu satarken…
En çok acıtan da inanmandı yalanlara
İftira çekip gider hesap verir kalanlara
Beni kendiler gibi kirli biri sananları
Öldürmedim !
Senin ismin geçmesin bu zamanlara…

Hipergamik eğilimlerin kıyısında kadın…
Ve tüm doğası hırçın Uçurumda kaldı…
Göz çukurlarına sevda eken biçtiğine yansın !

Unuttuğum vicdan gibi hepsi sende kalsın
Seni sana bıraktım ve beni benden aldım !
Tüm bunlara rağmen, geri gel velhasıl,
Pis kaderin gözlerini yeniden sel alsın…
Gönül kendi katilini vuranlara kandı
Yürek fazla yoruldu, tuzaklara vardı
Konuşanlar yutkunarak uzaklara daldı
Sevdanın çilesi, susanlara kaldı…
O güzellik karanlığa bugün doğdu !
Gülmek uzak sen bardağa hüzün doldur !
Neye inandığını anlatmaya yüzün yoktur
Giderken tüm hikayeler dürüst olsun !
Darma dağın hayatları seçenler düzenli
Paramparça ümitlerle gelenler üzer mi ?
Sebepler tükendi,
Aklında bulunsun :
Aslında tüm kadınlar severken güzeldir…