Mehmet Toksoy - Huzursuz Ölüler

Anlatmaya çalıştıkça delirmiş gibisin
Sanki memlekete hürriyeti getirmiş gibisin !
Ferahlıkla kavga edip gerilmiş birisin
O an yaşanmamışlıklar akla gelirmiş bilirsin…
Kader denen saçmalıksa ellerimde kalmış
Senaryonun en afili sahnesinde yanmış
Varoluş ve yokluğun tam ortasında kalmış
İntihar, genellikte bir acil çıkışmış !
Çocukluk tüm hayatının akciğerleridir
Eğer orada nefes almadıysan yak diğerlerini !
Yıllarını bir kancayla geçmişse astığından beri
Issız bir liman kalbin, esefle battığından gemi !

Sırtımda memleketten dizeler getirdim sana
Sevgilim, tükendiğimi bildiğine eminim !
Kader bir saçmalık dediğimde gerildin ve
Varoluş bir yalan bense tüm hiçliğe kefilim !
…bırak ağlasınlar öylece
Yazgı böyle olsun istemezdim, sakın bir şey söyleme ! Sanki tüm ümidim yakılmış bir köyde
Şimdi o aşıklar silahlarına sarılmış mı söyle ?
Tanrı kadar gerçeklerden çok uzak bir ihtimal
Bu senaryonun beklenmedik bir yerinde şarkı
Söyle o yoz dostlarından kim elinde kaldı !
Sen devletsin ben kalbinde bir gerilla kampı !
Devrim ve şiir zaten eş anlamlıdır lügatta
Savaş denen illet bugün suskunluğa mahkum !
Yüzüm gözüm kan içinde dört duvara mahçup
Şuurla giderken huzur, nasıl bir kıskaç bu !
Sahralara göz diken bir kırlangıcın gayretiyle
O yoz dudaklardan bana bir cümle bağışla !
Göç etmeye zorlanmış o beyaz yakarışlar
Ağzında barış var fakat elinde kılıçlar !
Evet, doğduğumdan beri ben bir asiyim
Canlı gömülen tüm isyanlara vasiyim
Kurtarıcı bekleme, sanma var fatih
Gönlün bir Abbasi ise, benim Hamdan Karmati !