Mehmet Toksoy - Mevzi

Adımların ağırlaşırken, daima düşüncelisin bil ki
Yağmur yakar bir gün tenini, bu gerçek ıslanmanın ilki !
Şartlı bir tahliye zinciri, tüm şehri yakar bir gün elbet pisliği
Ebabil'in mistiği zihnine yağarsa gerçeklik bir fil gibi !
Gülümse, kızıl bir çehre, bu savaş nasıl devam eder söyle ?
Ücra bir günahtır eylül, oysa mayıslar bir tövbe
Lekeli bir arzu nesnesiyken, nasıl konuşur insan böyle ?
Yalanlardan bıkkınsan eğer, bekliyorum seni onuncu köyde
Iraklardaki bir manyak söylemiş, kavga ve aşk bağımsız
Leş diyalektiğin iç çelişkilerden koparsa ruhun tanımsız
Dünyadaki hiçbir devrim zaten olamaz ki kadınsız
Issız düşünde meşgul partizan, istersen haydut sanırsın ! Zarafet geç kalmışlığa kurban, kurşunlar kendisine !
Hani birkaç saniyelik göz teması tamam, şimdi herkes mevzisine
Ahval içinde, siperde aşk, nasıl anlatılır sana gelmeyeceğim
Neden bu Marksist keskinliğin, buna pratik diyelim sevdiceğim…
Sana anlatılan kuraklardır uykun, eskimiş bir kasabadan selam
Endişeli bir hırsa teslim acı çekmiş ancak hiç ölmemiş kelam
Vahim bir şans vermek isterdim, ancak ellerde kalmamış meram
Gülüm, anlatılan dürüstlüğüm, tüm cephelerdeki en büyük belam
İsterdim uzaklara bakma ki dünyan, boynundaki urgan
Lanetli bir Cioran dersi bu vuslat, gönlündeki kurban
İkazına orkide sunmak, sus bak, tüm kaleler kumdan
Meğerse çok acı çekmiş, kastatı hissizliği bundan…