Mehmet Toksoy - Vuslat

Tek başına kalanlardan fazlasını bekleme !
Gelmeyecek ışıklar ve karanlığım tek sebep
Her gelen bir parça alıp gittiğine sevinse
Bende kalan hiçliğin tek çaresidir delirmek !
Yare gelir sevinmek o pembe düşlerinde
Bayat hikayeler palavra
Sende düş benimle !
Fazla küsmedim ben
Aşka lütfedince,
Neden yorgun düşen omuzlarıma fazla yük verirler ?
Kafamdaki kadın sana bulaşmasın sakın
Çünkü kirlenir !
Hayallerim senden uzak kalır !
Bence durak yakın, inmeliyim artık
Sana konuşmadığın tüm sözlerin emanet bıraktım !
Selametle tatlım
Kirli olan yansın !
Seni sen olmadan yaşamak da artık bana şarttır !
Özlediğimi varsay
Gönül kanmaz artık
Her gecemi sen çal, gündüzleri yaktım !

(Feridun Düzağaç)
Güzel günler hasret için vuslat olur bir gün
Sence şairlerin aşkı neden ölümsüzdür düşün
Sebep aramak mı berduşların kaderinde küfür
Zaten sevgi susuz kalınca, çölde bile üşür !
Sanki dönmediler düşüp !
Kabus olur talih !
Yorgunum, dermanıma sebep var mı sahi ?
Sadakat mı baki, yoksa unutmak mı daha iyi ?
Anlatanlar adi
Saklananlar asi !
Alttan alan sakin olup saçmalamaz sandım
Bu nasıl bir yağmurdur ?
Bir tek ben mi ıslandım ?
Bulutları kıskandım, güneşlerden uzaktım
Aşk dediğin kaybolan tüm cesetlere tuzaktır !
Yaklaşamam uzak dur
Tüm uçurumlar yüksek !
Sonu gelmez gönüllerin yollarında tümsek
Kaderim dövüşmek !
Hesapla görüşmek
Sınavdır bölüşmek !
Ruhunla öpüşmek…

(Feridun Düzağaç)