Mertüs - Kapattım Defterimi

Yazıyorum her gün gene bakıyorum derdim yine
bitmiyor çünkü tüm geçmişi serdim yere
Gerdim hep kendimi ve yendim aşkı kederi
Bir kuş kadar değeri yok artık insanların ederi

Bedeli ağır değildir insanları sevmenin
Neden gereksiz boşa kavga edelim
Eden edebsiz onada zaman verelim
Giden sebebsiz boşver unutuverelim

Kapattım defterimi yazdıkça üzülüyorum
Aradım kendimi aradıkça bulamıyorum
Kanadı gönlüm ama söz geçiremiyorum
Paradır ömrün gideri oldukça içiyorum

Sordukça kadehlere neden böyle olduğunu
Hiç cevap alamıyorum dünyanın dar olduğunu
Hissediyorum ve hergün kahrolduğumu
Görenlerde çaresiz git gide mahvalduğumu

İnsanları üzen zamandır
Hergünüm birbirinden karanlık
Yürüyorum ucsuz bucaksız Rüyalarda seni hep arardım


Arardım rüyalarda yorardım güya hayra
Herkesi boşver ama beni sakın yoktan sayma
Bakardım hayatlara benimkisi daha kara
Anladım ve zamanla dalga geçtm hep makara

Tek sigaramla yaşama verdim biraz mola
Dedim haydi güle güle gelme bi daha yolal
Onla öpüşürken benimi hatırladın hayrola
Gerçekleri bildiğimi öğrenince sakın ağlama

Şimdilerde ne yaptığın inan bağlamaz beni
Olmuyorum artık senin aşkından deli
Beni saf yapman bu parçayı yapma nedenim
Beni kullanman ise seni siliş sebebim

Edebim yerinde ve yaralarım derinde
Adını duyunca yaptığım biraz delirmek
Duyduğumda olmuyor artık aklımda belirmen
Bir zevk uğruna kaçırdın dostlarını elinden