Mesut İlkay Yanık - İyileşmez Yalnızlığım

Ne vakit aydınlanır bu benim kara bahtım?
Başımda kasırgalar eser gamla beraber.
Sanki gönlüm seyyahlar ağırlayan bir rıhtım;
Ki gelen durmaz gider hep akşamla beraber?

Yükselince gökte ay, kabarır yalnızlığım;
Kalırım bir boş deniz ve meltemle beraber.
Ki benim deva bulmaz deruni sessizliğim
Başlar işte azmaya hep bu demle beraber...

Yine dün bir gidene son bir defacık baktım;
Düştü iki gözümden iki damla beraber.
Biraz daha kal diye kolundan tutacaktım Bir yıldız gibi kaydı o hamlemle beraber.

Silinerek ufkumdan gaiplere karıştı
Karardı tüm varlığı ümidimle beraber…
O ne ıstıraplı ve derin bir kararıştı!..
Ki bilmem karanlıkta şimdi kimle beraber?

İhtimal dökülecek ölsem dudaklarımdan;
Son bir nefes, bir seda ve bir cümle beraber…
Doğrulup uzandığım çiçeksiz mezarımdan
"Yalnızım" diyeceğim tüm gücümle beraber.

Mesut İlkay YANIK