Mesut Tat - 6 Şubat Deprem

Yere bırak yavaşça egonu
Esaretim bedelle gergin
Telkin gereksiz ölüm bana gerçek sana hayat mevat mı dersin?
Olmaz durmakla sorgula
Kolaysa anlat torununa
Kızaracak yüzü olmayanı artık
Tanımıyo yapaz zeka yüz tanıma
Çevresinde dönme içine gir
İçli dışlıyım derdimle ben
Terki diyar eylemekte sorun çözmedi
Yüzü gülmedi kalbi zedeledi
7.8 4 17 şubat soğuktu 6 sı
Beynime kazındı kaderdi yazıldı
Dedinya düğümdü buğazıma
Oturdu be
Enkazın ortasında kızının soğuk elini tutmadınki
Altı aylık asudeyi bir kesik kolanla şehid vermedinki sen
Ebrarlar yıkılırken saçılan yere oyuncak görmedinki sen
7 gün bekleyip yıkıntı içinde çıkarmı bir umut beslendinmi sen
Yere batsın yardımın başa kalktın yarım aklın umarım yaşamassın
Her sarsıntıda git gel o güne
Denetim yok ülkede zemine
Para babaları çalacak yinede Mezar alacak ev diye kendine hediye
Harcayıp bir ömür bitmeyen krediye
Kimsesiz oldu bak 40 saniyede

Onca güneşler battı son kere
Bir pazar akşamıydı söndü ışıklar
Yarına yapılacaklar listesi kabarık ama bir yarına ihtiyaç var

Kader deme bana
Bana katilimi ver
Şehit bebekler
Huzur içinde ama ağlayan babaların ecrini ver
hesap ver örtülü vicdanına
Bir gün dönebilir hesapta sana
Çaldığın demirde Saplanır mıh gibi minik bendenlerin hayatına
Yok oldu koca şehir anılar toz oldu ağır bu hasarlı binada ne kaldı göz yaşı suladı aspese yol açtı hayalin tozları miras kaldı kuru yemişçiden ayçiçekleri
Evlatsız babalar kaldı anasız evlatlar vardı
Manzara yıkımlı kahraman Şehir her sokakları
Ağıtlar yükselir

Onca güneşler battı son kere
Bir pazar akşamıydı söndü ışıklar
Yarına yapılacaklar listesi kabarık ama bir yarına ihtiyaç var