Mesut Tat - Yalnızlık Sandalı

Bir fidan atılda bak yine hayata deli dolu düşleri var
Gidip al hayale kapılma bir rüya bu takılma bulursun kendini
Atılmış bir tarafa yaş bu öğütler kulakta kalmadı yine
Bildi kendini hor gördü
Sövdü hayata Yine söndü ışık Kör bu hayata Bağlanmak nice
Sonu gelmez bu düşmanlık bu aşkıma kastetmek
Affetmek yok kitabında katilim ol sen fark etmez
Yad etmez zaten kalbim yalnız yaşamaz adım batar günüm çıkar
Yaşım ağlar Anne başın saol sun
Ey sevgili hadi beni kahret hadi ey sevgili hadi beni vur yine sevmez sinsen
Kin gibi besledim içinde aşkımı
Gökyüzü almadı büyüktü sığmadı
Şaşırma dolmadı gözlerim kalpteki nasır bu
Fecrice sabıradı yarap gönderen
Ben bendim evet benzi soluk
Akar mış kan gibi oluk oluk
Soluk almak zor acı tazayken
Günlerim geçermi tek pencereli İki parmak lık arası gözler seyirde
Teselli kelimesi bile acı verir bana medil verin
Kırmızı güllerin rengine düşmanım
Artık bana yari sormayın
Yolların dilinden artık anlarım
Sözlerim içimde sanki kargaşam
Islanır kalem kâğıtla boğulur
Diz çöker anılar gözümde dağılır
Ben sana karışırım ama yine kavuşamam
Ben sana alışığım sebep bu unutamam
Şafakta bir asker umutla gün sayar
Ecelse sonu bunun sevgilim affet


Sonu gelmez bekleyişlerin sensin adı,adım atmak yok bu yalnızlık sandalı
Açılacak en ıssız denizlere ama sen varmışın gibi doğacak güneş yine sen varmışın gibi
Yakamoz da hayaller kuracak bu genç