Mett - Güneşi Serinlet

İlk Verse:

Bu sabah uyandım, ayırt edemedim güneşi seninle
Tek farkın var sen daha sıcaksın, hadi güneşi serinlet
Gecem siyahına büründüğünde seni izler tüm kâinat
En kudretli denizler dahi boyanır seninle

Bana kızgın bakmasın gözlerin. Üzülür, alınırım
Kalbimdeki meyveler kabukla, kabuklar senle sarılıdır.
İçimden gelen her dakika sana koşarak sarılırım da,
Bana yetebilecek zamanın yarımı, yüzyılların tanımıdır.

Doğaya yeşil veren toprak, gözlerinin rengi
Sensiz, bir mıknatısın aynı kutuplarının özlemlerine dengim
Doğayı sarıp sarmalayan semâ bulunduğum kâinata,
Senin baş harfin dahi semânın 7 katına denktir.

Bana hep olağanüstü gelmiştir dağların uzanışı
Yanıma uzanışınla fark edilir, uzanışlarının utanışı
Hep diyorum ya, "Melek, doğa en büyük hayranın!" Ben insanlığım, senden beri benim yaradılığım sıradışı

Nakarat (x2)

Gökyüzünde tek yıldız kalmadı.
Sıcak ellerini yüzümde hissediyorum,
Bunun adı, aşk.

İkince Verse:

Ölümü kucakladığımdan beri bıraktım yaşamayı
Bu, seninle ölüme inat geçirdiğim üçüncü yaşam ayım
Sırata ayak basmak yerine, saçının telini gersinler.
Karşıya gözüm kapalı geçemezsem, cehennemden kaçamayayım.

Son günlerde çok içiyorum, mutluluk şarabını
Bana öyle gülümsemek içinde mi geliyo, yoksa çabalı mı?
İnanamıyorum..
O kadar güzelsin ki, hadi bir sorsana
"Sana benzetip, tek çiçek var mı, elime alıp okşamadığım?"