VERSE 1
Sen gidince anladım hayat sensiz hiç bir şey
Sensizliğime ağladım yok içimde hiç bir şey
Seni unutmak için ben ben her gece ağladım
Ve kalbimin derinlerinde sensizliğime ağladım
Nedense ben her gece kaleme kağıt bağladım,
Önceden de söylemiştim sensizliğime ağladım
Aşkın işlemişti gerçekten yüreğime
Benden ayrıldığın gün yok olmaya başladım
Saygısızlık isteyen bu gözlerimde titreyen
Kalbin gerçek sesidir bu gerçekleri bilmeyen
Yaşamsal bi korku içinde gerçekten titreyen
Varmıdır bu hayatta benim gibi hisseden
Sözlerini yazarken gerçektende titreyen
Aşkın sensizliğini sen gidince öğrenen
Ve tek başına dolaşarak özlemini hisseden
Varmı sence söyle bana benim gibi hisseden
NAKARAT X2
Özle hadi özle beni
Ben özledim gözlerini
Son kez tutsan ellerimi
Bende tutsam sözlerimi
Verdim Sana bak kalbimi
Tek kalemde sildin beni
Olsun artık hiç fark etmez
Rüyalarda seninleyim
VERSE 2
Yalnız kaldım evet şimdi korkuyorum sensiz
Sensiz kaldım gecelerde anılarla çaresiz
Bir şekilde yaşıyorum gerçektende çaresiz
Ve etrafımda kimse yok bu çocuk artık kimsesiz
Duygularım oynandı kendi bünyem içinde
Ve bıktım artık harbiden her konunun içinde
Olmak beni gerçekten gerçekten üzüyor
Ve benden hariç herkez beni sevmediğini biliyor
Bunca zaman kandırıldım inandım ve yanıldım
Sebepsiz bir şekilde duygularıma kapıldım
Onca şeyler sonunda gerçekleri anladım
Ve artık çok geç benim için bi köşeye atıldım
Artık seni gerçekten sözlerinle anıyorum
O kuytu parkımızda tek başıma duruyorum
Bana beni sevdiğini söyleme artık
Çünkü artık yalanları doğrulardan ayırıyorum
NAKARAT X2